Noorderhoogebrug is een wijk in het noorden van de stad Groningen, er wonen zo’n 300 mensen. Aan de Molenstreek staat de karakteristieke korenmolen Wilhelmina, één van de hoogste molen van de provincie. Het dorpshuis staat wat verscholen achter de huizen maar is dé plek waar de bewoners regelmatig samenkomen voor een boel gezelligheid. Vanaf de parkeerplaats heb je een prachtig uitzicht over het ommeland. Tot zover het goede nieuws want het gebouw is zwaar verouderd en er moet hoognodig verduurzaamd worden. Een gesprek met bestuursleden Ruurt Fekkes, Tonny van Moorsel en Linda Hiemstra over een bijzonder dorpshuis in de stad.

Dorps karakter

Linda: ‘Wat Noorderhoogebrug zo bijzonder maakt is het dorpse karakter, we horen bij de stad maar dan zonder stadse fratsen. In ons dorpshuis kun je geen Latte Macchiato of ingewikkelde biertjes krijgen.’ Ruurt: ‘Er is hier absoluut sprake van noaberschap, als er wat is kunnen we bij elkaar terecht.’ Tonny: ‘Laatst legde een nieuwe buurman in de hele wijk Ziggo plat toen hij een paal in de grond sloeg. Daar werd een lolletje van gemaakt, de mensen zijn heel relaxed.’

Verschillende verenigingen maken gebruik van het dorpshuis zoals de klaverjasclub, de schilderclub, de toneelvereniging en Clan MacBeth. Tonny: ‘Dat is een doedelzakvereniging die echt elke ruimte van het dorpshuis nodig heeft omdat ze regelmatig individueel moeten oefenen. Ze staan zelfs op de wc muziek te maken!’ En er worden regelmatig gezellige activiteiten georganiseerd. Linda: ‘Bijvoorbeeld een pubquiz, een muziekmiddag of een bingo. En elk jaar onze beroemde autopuzzeltocht.’ ‘Al was die dit jaar met 80 kilometer wat te lang’, lacht Ruurt, ‘sommige deelnemers waren na 5 uur nog niet terug.’ Linda: ‘We proberen regelmatig iets nieuws te verzinnen, anders komt steeds hetzelfde clubje mensen.’

Het belang van het dorpshuis is duidelijk. Ruurt: ‘Het simpele feit dat je hier elkaar kunt ontmoeten zorgt voor verbinding in de wijk. In het dorpshuis leer je elkaar kennen waardoor de mensen naar elkaar om gaan kijken.’

Al 40 jaar

Het vinden van vrijwilligers is desondanks niet eenvoudig. Ruurt: ‘De vaste gebruikers van het dorpshuis redden zich zelf en zo niet dan springen we als bestuur bij. Vooral het vinden van bestuursleden is lastig.’ Daar kan Tonny over mee praten: ‘Een buurtbewoner vroeg me. Ze waren op zoek naar jong bloed maar meer dan 40 jaar later zit ik nog steeds in het bestuur. De laatste 15 jaar als interim voorzitter.’ 

Verduurzamen en renoveren

Op Filmbank Groningen is een mooie oude film te zien over een renovatie van het dorpshuis in 1979, vele jaren later is het dorpshuis aan een nieuwe verbeterslag toe. Ruurt: ‘We hebben een bouwclub opgericht en zijn zo tot een plan gekomen wat er moet gebeuren. En dat is een boel. Zo moeten we het dak vervangen en de muren isoleren. Via het ontzorgingsprogramma Verduurzamen Maatschappelijk Vastgoed krijgen we advies over de verwarming en zonnepanelen.’

Verduurzamen is echt noodzaak voor het dorpshuis. Ruurt: ‘Niks doen is geen optie. Het dorpshuis draait prima maar er gaat meer uit dan dat er binnenkomt. Op een gegeven moment betaalden we maandelijks meer dan 1.000 euro aan energielasten.’

Uitdaging

Het bij elkaar krijgen van de paar ton die het project gaat kosten is een hele uitdaging. Linda: ‘We kunnen zelf wat spaargeld inzetten en willen zoveel mogelijk werkzaamheden met vrijwilligers uitvoeren. En omdat ons dorpshuis zo belangrijk is voor de leefbaarheid van Noorderhoogebrug, denken we een goede kans te maken bij verschillende fondsen en subsidieregelingen. Ook omdat we nadrukkelijk nadenken over wat we nog meer met ons dorpshuis kunnen doen dan nu al het geval is. Zo zijn er serieuze plannen om één keer in de maand met de bewoners samen te eten. Hier is veel vraag naar, er wonen veel 50plussers in de wijk. Maar er zijn de laatste tijd ook veel jonge kinderen bij gekomen waar we iets voor kunnen organiseren. En ook denken we aan nieuwe sportactiviteiten. Ons verduurzamingsproject gaat ervoor zorgen dat we onze functie als huiskamer van Noorderhoogebrug verder kunnen uitbreiden!’