‘Bestaansrecht organiseren door samen te werken’
Voor kleinere dorpen wordt het steeds moeilijker om verenigingen en stichtingen in de been te houden. Ledenaantallen lopen terug en het vinden van bestuurders voor de verschillende clubs is lastig. In Boerakker bezoeken we Richard Kraaijinga, voorzitter van Voetbal Vereniging Westerkwartier. Een jonge voorzitter met een heldere en sterke visie. Een verhaal om te delen.

Richard heeft een belangrijke rol gespeeld in het samengaan van de twee oude voetbalclubs van de dorpen Nuis, Niebert en Boerakker. Maar ook heeft hij zich sterk gemaakt voor een slimme samenwerking tussen MFC Oomkegast, Stichting Survivalteam Boerakker, VV Westerkwartier en de inwoners. Dit laatste in nauwe samenwerking met Albert Ensing (voorzitter MFC Oomkegast) en Wim Meilink (voorzitter Stichting Survivalteam Boerakker). Met gevoel voor historie is in Boerakker gebouwd aan een sterk fundament voor de toekomst. Richard: ‘Bestaansrecht moet je zelf organiseren, anders ben je snel uit beeld bij de gemeente, maar ook bij de inwoners van je eigen dorp. Bestaansrecht organiseer je door slimmer samen te werken met andere partijen in het dorp. In sommige situaties ook met een buurdorp of omliggende dorpen. Voor de ouderen is het nieuw, maar de jeugd weet straks niet beter.’

Samen sterk staan en zichtbaar zijn
Zelf groeide Richard op in de grotere dorpen Leek en Tolbert, daar voetbalde hij ook. Toch kwam Richard toen al vaak in Boerakker. Zijn vader was daar eerst speler en werd later voorzitter van VV Boerakker. Later ging Richard in Boerakker wonen en voetballen. ‘De laatste jaren zag je een verandering. Voor mensen werd het steeds makkelijker om aan te sluiten bij verenigingen in grotere dorpen’, vertelt Richard. Er was een terugloop aan leden bij beide clubs. Het werd daarom steeds belangrijker om met elkaar in gesprek te gaan, zeker na de gemeentelijke herindeling. Een grote gemeente zorgt voor een grotere afstand richting de dorpen. Richard: ‘Wij moesten ons als gemeenschap ook groter gaan organiseren om sterk te staan en zichtbaar te zijn.’ Na een traject met veel gesprekken en dorpsbijeenkomsten volgde in 2019 een fusie. Eén voetbalvereniging voor drie dorpen én omgeving. In de periode daarna trok de nieuwe VV Westerkwartier 50 nieuwe leden, met nu een totaal aan 300 clubleden. Richard: ‘In grote dorpen kunnen inwoners kiezen tussen clubs en is een lidmaatschap meer anoniem. In kleine dorpen ben je afhankelijk van het aanbod en van elkaar. Er wordt van je verwacht dat je sowieso meedraait in het vrijwilligersgebeuren. Juist deze persoonlijke betrokkenheid zorgt voor een eigen clubgevoel. Wat momenteel zelfs nieuwe leden vanuit de grote dorpen trekt!’

Een plek waar alles samenkomt
Na dit traject werd het voor Boerakker al snel duidelijk dat de plek waar alles fysiek samenkomt in het dorp, ook van groot belang is voor de toekomst en voor de leefbaarheid van het dorp. Richard geeft me een rondleiding op het sportterrein Oomkegast. Grote stofwolken hangen over het trainingsveld en het hoofdveld omdat de gemeente er momenteel druk bezig is met groot onderhoud aan de velden en het terrein. ‘Kijk, dit is dus een concreet resultaat van de verschillende samenwerkingen. We hebben bestaansrecht en daarom investeert de gemeente Het Westerkwartier ook in ons dorp.’ Richard zwaait even naar de mannen op de grote tractoren, een stukje verderop.
Het dorpshuis staat in Boerakker bij het voetbalveld. In het verleden werd dit gebouw vooral als voetbalkantine gezien en ook zo gebruikt. ‘MFC Oomkegast gaat een bredere rol oppakken. Het wordt een huis voor het dorp voor verschillende mensen, groepen en organisaties. Een verduurzaming en verbouwing staan in de kinderschoenen en dus, in de planning.’
Op het sporterrein lopen we langs de verschillende onderdelen. Richard wijst: ‘Stichting Survivalteam Boerakker, VV Westerkwartier, Stichting dorpshuis Oomkegast, Dorpsbelangen Boerakker en omwonenden hebben samen een plan gemaakt voor een nieuwe inrichting van het sportterrein. Dit is inmiddels gerealiseerd. Er is een permanente survivalbaan tussen de twee voetbalvelden gebouwd en er is een pannakooi geplaatst voor de jeugd. Ook is het parkeerterrein opgeknapt en uitgebreid.’ Alles is met veel vrijwilligers opgebouwd en de gemeente heeft ook bijgedragen.

Het sluitstuk dat alles verbindt
Richard lacht: ‘Toen bleef er nog een kale ruimte over, precies in het midden van de verschillende voorzieningen. Hiervoor bedachten we een pleintje die fysiek alle initiatieven met elkaar verbindt en die voor iedereen toegankelijk is.’ Om dit pleintje te kunnen realiseren, hadden de clubs materiaal en dus extra geld nodig. ‘Via het internet kwam Loket Leefbaarheid bij mij in beeld’, blikt Richard terug. ‘Deze subsidiemogelijkheid was precies wat we nodig hadden.’ De aanvraag bij het Loket heeft Richard als positief ervaren. ‘Het was een helder, vlot en prettig traject. Eerst de coaching van Groninger Dorpen bij het doen van de aanvraag en later de snelle toetsing en toekenning. Wij hadden geen moeilijk aanvraag denk ik. Het was het sluitstuk van een groter project, een nieuw te bouwen pleintje. Onze motivatie om de leefbaarheid van ons dorp én enkele omliggende dorpen te bevorderen, was duidelijk en we werkten met verschillende partijen uit het dorp samen. Een aanvraag die precies past in de doelstelling van Loket Leefbaarheid, zeg daar maar eens nee tegen!’

Tip van Richard voor dorpen: durf met respect voor het verleden, nieuwe wegen in te slaan en werk hierbij samen met andere dorpsorganisaties.
Uitnodiging Richard: lijkt het je leuk om iets te weten te komen over VV Westerkwartier, Stichting Survivalteam Boerakker of MFC Oomkegast, dan kun je altijd informeren!

Foto’s: Inge Zwerver, Groninger Dorpen
Tekst: Inge Zwerver, Groninger Dorpen