Een tijdje al daar, het besluit, en dan komt ie toch, die laatste week, waarbij de deur van het vml. gemeentehuis, vaste plek van Groninger Dorpen in Ten Boer, met die mooie routes via onder andere Sint Annen en Lellens, steeds maar niet achter mij dicht leek te willen slaan, en de pc niet uit. 15 jaar goed afgesloten, zo dierbaar de club en vele mensen onderweg!

Zo’n 15/40e deel van mijn leven, mijn eerste echte baan. In een organisatie waarvan de georganiseerde-dorpentak net een jaar langer bestaat dan ikzelf. VKDG, 1978 al mensen! – toen verschillende dorpsbelangenorganisaties zich verenigden om de belangen van het Groninger platteland beter te behartigen. Zo lang al van meerwaarde voor het Groninger platteland, en nog steeds zo enorm nodig. De vraag voor méér Groninger Dorpen neemt echt steeds toe. Bijvoorbeeld ook de overweldigende ondertekening van de petitie dit voorjaar maakte dat ook zichtbaar.

Ik heb heel veel dromen voor onszelf en onze kinderen, maar ook voor Groningen. Bijvoorbeeld dat dat heel Groningen straks uitloopt voor het vanOnderen-symposium dit najaar, dat in voorbereiding is samen met St. Perspectief Groningen 2025 en Groninger Dorpen. Op meerdere terreinen – met moeite beperk ik mijzelf – zijn er in Groningen zoveel uitdagingen. In het dorpennetwerk vanOnderen bruist het van de ideeën en ervaringen en handreikingen ‘hoe het ook kan’, met de toekomst individueel en dorpsontwikkeling breed, democratische vernieuwing, vertrouwen in de toekomst en in kunde/efficiëntie en boerenverstand van bewoners, samenspel bewoners en gemeente.

Ik ben gegroeid in deze mensenclub, heb met elkaar, vaste basis en wisselende collega’s en bestuursleden onderweg veel meegemaakt, gekregen, verloren; met elkaar (slap)gelachen, gevierd, gerouwd, verwerkt, aangepakt, aangezwengeld, op- en afgeschaald, uitgewisseld en verbonden. Met vele mensen uit dorpen en van allerlei partijen en in het bijzonder noem ik het uiteindelijke Routebureau Groningen, SMS, Gasberaad. Met veel energie. Ik ademde mijn werk mee in en uit. Totdat het de laatste tijd, maanden, sluipenderwijs, vanuit mijn tenen kwam. 15 jaar veelal mooie ervaringen, maar ook teleurstelling en deceptie hoe dingen soms kunnen gaan in Nederland. Ook de veranderingen bij Groninger Dorpen. Een goed besluit te stoppen. Even hoofd en tijd vrij voor nieuwe bewuste keuzes en teruggevonden energie.

Geraakt werd ik door onder andere onderstaande openings- en afsluitende zinnen uit mijn afscheidslied (#traditie), want zo is t maar net. Wie weet tot ziens ergens in ons prachtig Grunn.

Ik weet een heerlijk plekje grond
daar waar de dorpen zijn
….
langs diepen, dijken, wierdenland
van wad tot aan de stad
dit einde is een nieuw begin
want Grunn heeft roemte zat